Auteur-Regisseur Marc Reynaert

“Door kwetsbare mensen op te voeren, toon je pijnpunten in een samenleving.”

Marc Reynaert richt in 2007 Theater Melanie op om zijn eigentijdse drama’s voor te stellen.

Hij werkt een carrière lang als tv-regisseur bij de brt/vrt en realiseert er didactische programma’s, documentaires en human interest reportages.

Uit een reportage over jonge vrouwen met een verstandelijke beperking en een kinderwens put hij de verhaalstof voor een filmscenario dat hij daarna bewerkt voor het theater: ‘Een jonge vrouw’. Kort daarna schrijft hij het stuk ‘Melanie’ over een asielzoekster van Afrikaanse oorsprong en richt hij het toneelgezelschap Theater Melanie op, genoemd naar het personage in het gelijknamige stuk.

Zijn passie voor het theater dateert al van toen hij afstudeerde aan het Ritcs en in de marge van zijn tv-regies toneelstukken bewerkte, schreef en regisseerde.

Experimenteert in de jaren negentig met live videobeelden (spel inserts, statements, publieksbeelden, straatbeelden) in ‘Anne Frank’ en ‘Een verloren brief’.

Beste herinneringen heeft hij aan zijn stuk ‘De arme edelman uitgevonden door ’t gezelschap ’t doet geen zeer’ over daklozen die in een vuilniszak in plaats van etensresten een tekst van Conscience vinden en die op een eigenzinnige manier opvoeren. Een experiment waarbij alle vanzelfsprekendheden onder de mat worden geveegd, een toepassing op een creatieve denktechniek. Hij was toen niet toevallig een tv-serie voor de VRT over creatief denken aan het realiseren.

Zoekt nieuwe invalshoeken. Voert twee afzonderlijke monologen parallel op waarbij een verrassende interactie ontstaat. (‘Symbiose’)

Heeft zeer goede herinneringen aan Ruyssende lede en Het Zwarte Gat / Het Theatercollectief (Wingene) waar hij zijn ideeën heeft kunnen ontwikkelen en met een enthousiast en gedreven team boeiende, verrassende, confronterende voorstellingen heeft kunnen maken.

Richt in 2007 in Brugge Theater Melanie op, schrijft en regisseert hedendaagse drama’s in een sobere setting.

EIGEN WERK

‘Getekend Bakelandt’ (1972), over de beruchte Lendeleedse deserteur/bendeleider/rover, die in 1803 in Brugge onthoofd werd.

‘Het recht van de sterkste volgens Buysse en Balduk, een wree farce’ (1986), gebaseerd op het boek van Cyriel Buysse.

Trilogie ‘De Verandering in Coma, Carambole en Cocaïne’. Kreeg hiervoor een schrijfopdracht van de Vlaamse Gemeenschap en regisseerde de stukken voor De Zwarte Komedie (1995)

‘De arme edelman, een tragifarce, uitgevonden door het gezelschap ’t doet geen zeer’, nadien ‘Van Vroeger en Nu’ (opgenomen in de trilogie) een experimenteel stuk waarin daklozen op een onnavolgbare wijze een tekst van Conscience naspelen. Het hilarische spel mondt echter uit op een heftige confrontatie waarbij het verhaal een politieke invulling krijgt. (1992)

‘De Brans’ (1995), een heksendrama, gebaseerd op waar gebeurde feiten.

‘Een jonge vrouw’ (2000), oorspronkelijk een filmscenario (geschreven met steun van het Vlaams Audio Visueel Fonds), gecreëerd in 2009.

‘Melanie’ (2008)

‘De zoetigheid van een wespensteek’ (monoloog, 2006)

‘Symbiose’ (dubbelmonoloog 2006)

‘Grosso Modo’ (dubbelmonoloog, gecreëerd op Spots op West, 2008)

‘Leve de Moeren’ (2006),

‘Hart’ (monoloog) in 2008 met subsidie van de provincie Oost-Vlaanderen opgevoerd en in 2010 met een creatiepremie van SABAM gebracht op Cultuurkuren in Brugge en nadien hernomen op Spots op West.

‘God, beware ons van de schande’ (2010)

‘Onrust’ (2011)

‘Een mens zonder dromen’ (2012)

‘Een gewone jongen’ (2013)

Oorlogszaken (2014)

Pleegzus (2015)

Randschade (2016)

‘Beel’ (2016) in opdracht van VZW Speling, sociaal artistiek platform

‘Sugarbaby‘ (2017)

‘Andermans‘ (2018)

‘‘Olga’ (2019)

‘Huys’ (2020)